کویر عشق را از بر علی جانانه جان می داد  *  سرودش را شنیدم من! نفیری از فغان می داد

وداع زندگی گفت و ز ظلمت فغان ها کرد     * ذکاء بی زوالش را نداهایش نشان می داد

نشان خانه اش گویی به اعلی های ایزد بود   * شمیم روح والایش نسیمی از جنان می داد

زمین جای علی بود و علی شاکر ز مولایش  * علی رنگ خدا در دست جلای آسمان می داد

سما آبستن باران به مرگش گریه ها سرداد  *  علی فانوس در دستش به ما درس روان میداد

من و نینو چه شب هایی به صبحی باز ماندیم¹ * چه صبح نالهانگیزی علی بو از خزان میداد

چو خواهی شمع عصمت را بیابی از جهان ( ناصح ) * صراط عاشقان را جو، علی جانانه جان میداد

تشیع سرختر از تب به هجری سرخ تر گشته * علی هم شرمگین از او که جانش را نهان می داد

علی و نینو قصه ای از مرحوم شریعتی  ( محمد اکبرزاده )